7 sierpnia 2016

Urodziny, ale smutne


Wczoraj były moje urodziny. Ale smutne bardzo, bardzo.
Przyjaciel dobry odszedł. Tuż  po własnych urodzinach.  Nad Renem mieszkał.
Pięknie, po polsku, składał mi życzenia, abym zdrowa była, szczęśliwa, pogodna. Zawsze, od lat.

 A teraz  już nigdy Go nie usłyszę. Nie ucieszę się na Jego widok. Nie pomacham na pożegnanie, z nadzieją, że za pewien czas znów się spotkamy.  Nie zmartwię się więcej Jego niedyspozycją. Nie roześmieję się z Jego żartu.  Wszystko, o czym pomyślę, będzie na nie.

Był Lwem. Jak ja. Ale cóż; nawet Lwy słabną i pewnego dnia nie potrafią już dalej stawiać czoła życiu. Wtedy kapitulują.  A czas zaczyna  się  toczyć  bez nich.

Ale pamięć pozostaje. Dopóki sama nie odejdę będę Go wspominać serdecznie.
I może kiedyś, znów… wszyscy się spotkamy. Kto to wie…


6 komentarzy:

  1. przykro mi Gosiu :(
    pamiętam... chyba kiedyś o nim wspominałaś w jakimś poście
    przytulam

    OdpowiedzUsuń
  2. Trudny czas.
    Zdrowia, szczęścia, Małgosiu - jeszcze go będzie dużo!

    OdpowiedzUsuń
  3. Wszystkiego dobrego Ci życzę. I bardzo współczuję straty przyjaciela. Wiem, że wszyscy kiedyś odejdziemy ale to i tak bardzo smutne.

    OdpowiedzUsuń
  4. Ciężko na duszy, ciężko.
    Dziękuję, Miłe, za dobre słowa!

    OdpowiedzUsuń
  5. I see your blog daily, it is crispy to study.
    Your blog is very useful for me & i like so much...
    Thanks for sharing the good information!
    winwin promotion

    OdpowiedzUsuń

Dziękuję za wizytę;)